Het hart is mijn goeroe.
Categorie:BlogsWe think that hate is the opposite of love.
When we hate, we still love.
When we fear, we are no longer love.
Michelle L. Karén
Wanneer ik iemand vraag: “Wat is volgens jou het tegenovergesteld van LIEFDE?”, dan krijg ik grotendeels het antwoord: “HAAT”.
Is dit werkelijk zo?
Wellicht is dit in ons hoofd zo, daar het zo geprogrammeerd werd.
Als ik echter uit mijn hoofd naar mijn hart zak – en volgens de Sioux is dat de langste reis die je in je leven zult maken – dan voel ik wat Michelle Karén vertelt:
- “We denken dat haat het tegenovergestelde van liefde is.“
- “Wanneer we haten, hebben we nog steeds lief.“
- “Wanneer we angst hebben, zijn we niet langer liefde.”
M.a.w. is het dus heel moeilijk om liefde te voelen als je bang bent.
Wetenschap toont aan dat ons hart:
- eigenlijk niet gebonden is aan het concept van tijd & ruimte
- alles (= energie met informatie) waarneemt alvorens ons brein en vervolgens ons lichaam hier op reageren
- een flow van informatie doorstuurt naar het brein, dat brein reageert en stuurt de flow door naar het lichaam dat op zich ook gaat reageren (buikgevoel, haren die recht komen, …)
Wanneer er echter angst is, gaat het hart– spiritueel “de zetel van de ziel” genoemd – zich helemaal anders gedragen:
- ons hartritme wordt incoherent & onregelmatig
- de reeds aanwezig opeenhoping van kleine “energiebellen” geraken geblokkeerd
- energiebellen zijn onverwerkte energiepatronen (emotionele wonden) uit het verleden die we in de loop der tijd hebben opgeslagen in ons hart
- ze kosten ons energie en belemmeren de doorstroming van onze levenskracht
- wij hebben de neiging om ons hieraan vast te klampen omdat we … vreemd genoeg, er zo gek van zijn…
- er wordt een ruis gecreëerd in onze flow van informatie met als gevolg dat zelfs onze intuïtieve signalen overstemd worden
- het hart sluit zich af
Ons hart wil eigenlijk niets anders dan groeien en telkens wanneer je het door angst sluit, het laat inpakken door angst, dan wil het steeds meer liefde, zoals een spier telkens meer volume & kracht gaat opbouwen. Hoe meer je het dus gaat afsluiten, hoe groter de druk wordt, daar alles om je heen gaat opvullen en je het bestaan toelaat je uiteindelijk te “breken”. Je geraakt zelf zo geblokkeerd dat je jezelf volkomen opblaast of dichtklapt (totale overspanning of burn-out).
In onze maatschappij, die voornamelijk gericht is op consumptie, zijn we met ons allen vastgelijmd in/aan de patronen die gericht zijn op krijgen/hebben (gelijk -,…), gepieker en… jawel, angst.
Onze samenleving wordt gestuurd wordt door angst. Kijk naar het journaal en je ziet over de ganse wereld angst die onze samenleving beheerst: geweld op straat, boosheid, woede, wrok, rancune, …
Het lijkt wel alsof alle mensen lijden aan een ziekte die angst wordt genoemd. Een ziekte met symptomen van verschillende emoties die mensen doen lijden: woede, haat, afgunst, verraad, jaloezie, …
En hoe lossen we dat lijden op, hoe genezen we die ziekte?
De waarheid onder ogen zien en onze emotionele wonden openrijten, het vergif eruit halen en de wonden vervolgens laten genezen, een Dr. Pimple-Popper-optie, niet? 😉
Natuurlijk, als je je hart openstelt, om deze bellen los te maken & vervolgens te laten oplossen, zal er emotie loskomen en zit enerzijds de kans er dik in dat je gekwetst geraakt, je verraden voelt, je vertrouwen beschaamd wordt, …
Anderzijds ervaar ik dat als ik mijn hart afsluit, ik mijn leven niet leef. Ik heb een leven om te leven en dat vanuit de plaats die mij de antwoorden geeft, mijn hart.
Door hen die ons kwaad gedaan hebben te vergeven, – en dat betekent niet dat je hun gedrag goedkeurt – niet omdat zij het verdienen, wel omdat we zoveel van onszelf houden, zullen we niet langer slachtoffer willen zijn voor het aangedane onrecht. Vergeving is de enige weg tot genezing.
Vergeving uit compassie naar jezelf toe is alles wat je nodig hebt om jezelf te bevrijden van de energieblokkades die voortkomen vanuit jouw wrok. Dan zeg je:
“Nu is het genoeg, ik ben niet langer het slachtoffer.
“Ik gesel & misbruik mezelf niet langer.”
Vergeef je ouders, broers en/of zussen, jouw vrienden, … en God. Daar jij uiteindelijk jouw Goddelijke Zelf bent, zal je door God te vergeven JeZelf vergeven, houdt de zelfverwerping in je geest op & wordt er plaats gemaakt voor zelfacceptatie. De liefde voor jezelf zal zo sterk worden, dat je jezelf eindelijk kunt aanvaarden zoals je bent, en lief(de) is wie/wat jij bent.
Ik merk door mijn best te doen om onder alle omstandigheden te communiceren met anderen van uit het hart, ik heel wat zelf(ver)oordeel, zelfmisbruik en spijt vermijd.
Ik kies ervoor de verantwoordelijkheid voor mijn communicatie te nemen en voel ook in mijn hart dat ik niet verantwoordelijk ben voor de emoties, gedachten, … die mijn communicatie bij anderen uitlokt.
Dat maakt dat ik steeds mijn best doe – I love my perfect imperfections – om alleen te zeggen wat ik bedoel, de dingen niet persoonlijk te nemen en niet te veronderstellen (afstand nemen en objectief bekijken) en de kracht van mijn woord in de richting van waarheid en liefde te gebruiken.
We laten ons zo gemakkelijk uitlokken door het gedrag van anderen (en onszelf niet te vergeten) vanuit het hoofd. Laat daarom jezelf en anderen weten dat als jij of zij klaar zijn om vanuit hun hart te praten, jij klaar bent om met hen te praten.
“Het hart is wie je bent, het hart definieert jou.”
Ontken je pijn niet, wat je ontkent wordt juist sterker, en verdrink er ook niet in.
Als je vanuit je hart leeft, dein je dat uit naar buiten en trek je dat als een magneet terug aan.
♥ Mijn hart is mijn leermeester ♥
Ik doe mijn best ernaar te luisteren en er iets uit te leren, me herinneren… 😉
♥ Het hart is mijn goeroe ♥
Veel liefde,
Marnik Moenaert
